Menu

Van Wind tot Molen: Jan van Werven over zijn strijd

Home Infra Van Wind tot Molen: Jan van Werven over zijn strijd
Tweeëntwintig jaar geduldig wachten, niet opgeven en erin blijven geloven; hoe dan ook, die windmolens moeten verrijzen. Je moet er een klein beetje gek voor zijn. Jan van Werven glimlacht en zegt gekscherend: “Nu kan ik eindelijk een beetje leven van de wind.”

Wanneer is de droom ontstaan…

“Het begon allemaal met het aanvragen van een milieuvergunning voor onze recyclinglocatie in Hattemerbroek. Dat was in het jaar 1997. De provincie vroeg mij naar de toekomstplannen van Van Werven betreft groene energie. In mijn enthousiasme heb ik alle drie de opties genoemd: biomassa, zonne-energie en windenergie. De eerste twee opties zijn relatief eenvoudig te realiseren. Het opwekken van windenergie heeft meer voeten in de aarde. Toch dacht ik: ‘Waarom zou een bedrijf als Van Werven dat niet kunnen?’. Het kost, achteraf gezien, veel werk en tijd.”
 

In november afgelopen jaar

“Was het eindelijk zover. Ik was aan het klussen op een zorgboerderij. De adviseur belde op en vertelde dat alle bezwaren waren afgewezen. De Raad van State besloot dat er vier windturbines langs de N50 in de oksel van het knooppunt Hattemerbroek mogen komen. Na tweeëntwintig jaar kunnen we aan de gang. Ik heb gebakjes gekocht en die hebben we heerlijk opgegeten.”

Nachten heb je ervan wakker gelegen…

“Nee, zo zit ik niet in elkaar. Ik zie zo’n project als een uitdaging. Dat was ook zo met de start van de kunststofrecycling en het realiseren van onze recyclingvestiging aan de Bovendwarsweg. Het realiseren van laatstgenoemde heeft door alle benodigde vergunningen zeventien jaar geduurd. Tijdens het windmolenproject zijn er veel rechtszaken aangespannen, maar ik bleef volhouden. Als je iets doet wat moeilijk is, aapt de concurrent je niet snel na. Én vergeet niet: we konden bij Van Werven geduld hebben. Het gebeurt zelden dat een particuliere onderneming een windmolenproject start. Immers, je kunt er failliet aan gaan. Wij doen het erbij, dan kan het wel.”

 

'De aardbol is uitgeput. Waarom doen we er niks aan?'

Duurzaamheid is waar jij voor leeft…

“Duurzaamheid is tegenwoordig een populair thema. Het leeft bij mij al veel langer. De aardbol is uitgeput. Waarom doen we er niks aan? Ik wil iets moois nalaten voor mijn kinderen en kleinkinderen. Tien jaar geleden ben ik begonnen met het ophangen van led tl-buizen in mijn paardenstal. Vervolgens heb ik zonnepanelen op de schuur geplaatst. Ik heb thuis mijn eigen mini-biomassacentrale. De gaskraan heb ik dichtgedraaid. Daarnaast heb ik moeite met weggooien. Ik mag graag leuke dingen maken van tweedehandse spullen.”

Maar de machines van Van Werven stoten nog altijd veel CO2 uit…

“Als je een bedrijf met machines hebt, dan slurp je dieselolie. We kunnen helaas nog niet zonder. Als grootverbruiker voel ik me mede verantwoordelijk om te compenseren. In het jaar 2018 bespaarden we 12,3 keer meer CO2 dan we produceerde. Hiervoor lees je alles in ons duurzaamheidsverslag.  Met de opbrengst van de windmolens kunnen we een groot deel van de energie compenseren. Ik wil een goede rentmeester zijn.”
 

Ontwikkelingen op het gebied van groene energie blijven doorgaan…

“En dat is maar goed ook. Als de windmolens 25 jaar hebben gedraaid, dan moeten de molens weer plat. Dat is niet erg, want er zit een levensduur aan de molens. Met de nieuwe ontwikkelingen die er over tientallen jaren zijn gemaakt, maken we nieuwe, betere keuzes.

 

'Ik hoop dat de jeugd mijn initiatieven overneemt en ook duurzame projecten start'

Lawaai en dode vogels, daar zijn de omwonenden bang voor…

“Dat heet angst voor het onbekende. Er zijn genoeg bevindingen dat het geluid binnen de marge blijft. En wat betreft de vogels; een windmolen is geen gehaktmolen. Het zijn enorme bladen die vogels zien. Tegelijkertijd: een vogel kan ook tegen een hoogspanningskabel vliegen, dat is inherent als je iets hoogs bouwt. Het grootste bezwaar was het zicht. Tja, daar kan ik niet veel aan doen. Als ik ze verstop onder de grond, dan draaien ze niet.”

En wat wordt je volgende project waar je, je tanden inzet…

“Poeh. Ik zit niet te springen op nog zo’n lang traject. Ik was veertig jaar toen ik ermee begon en ik ben nu 62. Plannen blijf ik maken. Zo wil ik graag bomen poten in de gemeente Oldebroek. In een weiland. Misschien een stuk bos aanleggen. Ik weet het nog niet. Ik hoop dat de jeugd mijn initiatieven overneemt en ook duurzame projecten start. In mijn eigen familie zie ik dat veelvuldig gebeuren.”

Nu eindelijk aan de slag…

“Ja, laten we nu eerst die windmolens bouwen. Eindelijk de schop in de grond en met de handen bezig in plaats van met papierwerk.”



Windmolenpark Hattemerbroek: 1997 – 2046

  • 1997 > De start van het initiatief voor windmolens
  • 1999 > Een locatie quickscan is uitgevoerd. Het klaverblad Hattemerbroek blijkt het meest geschikt.
  • 2002 > De gemeente Oldebroek is in de structuurvisie positief over de komst van windmolens.
  • 2007 > Een flinke tegenvaller: de windmolens die in Kampen zouden komen, moesten meegenomen worden in Milieu Effect Rapportage (MER). Uiteindelijk komen deze windmolens in Kampen er niet.
  • 2014 > Toezegging aan omwonenden van een jaarlijkse financiële vergoeding van 400 euro.
  • 2015 > Gemeenteraad besluit om medewerking te verlenen aan het windmolenpark.
  • 2017 > Een anterieure overeenkomst door gemeente en Van Werven Energie B.V. wordt getekend.
  • 2019 > Raad van State beslist dat er vier windturbines langs de N50, in oksel knooppunt              Hattemerbroek komen.
  • 2020 > Start bouw van de windmolens.
  • 2021 > De windmolens draaien.
  • 2046 > De windmolens gaan plat.
     

Deze website maakt gebruik van cookies om de ervaring te verbeteren. Lees meer